اشعار زیبا و عاشقانه علیرضا آذر - وبلاگ گیت

به گزارش وبلاگ گیت، در این مطلب اشعار منتخب علیرضا آذر که این روزها در فضای مجازی نیز بسیار محبوب شده را میخوانید.

به گزارش وبلاگ گیت به نقل ستاره ، علیرضا آذر شاعر و ترانه سرای ایرانی است که در تاریخ 13 آبان 1358 در تهران به جهان آمد. وی فرزند دوم خانواده و متاهل است. از آثار علیرضا آذر می توان به مجموعه شعر اسمش همین است، مجموعه شعر آتایا، مجموعه شعر اثر انگشت و مجموعه ترانه آریان اشاره کرد. با گلچینی از اشعار و شعر عاشقانه علیرضا آذر همراه ما باشید.

بیشتر بخوانید : پیامک عاشقانه

آشوب آشوبم از این پاییز

رج میزنم تکلیف جهانمو

من سیزده روزه که آبانم

برگا قلم کردند پا هامو

فال مبارک اونور میله ست

یه مرغ عشق عشق شیرازم

قرعه به نام فال بد افتاد

گفته سر آخر دستو می بازم

تعبیر تلخی داره این خوابا

من خواب می دیدم عروسیتو...

من خواب دیدم دست بوسیتو

رخت و لباسم عین بد بخختیم

فردا هم عین سگ تماشایی

تو خواب دیشب خواب فردا بود

دیگه چه رخت و بخت و فردایی

من میشناسم بوی موهاتو

من مسخ این جو گندمی بودم

بازم بگو خانم فرمانده

من قتل عام چندمی بودم

♥♥♥

عاشقی کن عشق من عاشقی کار منه

که یه عمرِ عکس تو روی دیوار منه

گلِ من خوش اومدی دل من خونهء توست

حتی قلبِ سنگیِ خونه دیوونهء توست

گلِ من خوش اومدی قدمت روی چِشَم

ناز چشمای تو رو بی بهونه می کشم

اگه جاده ها بگن ما به هم نمی رسیم

پا به پای من بیا ما به خونه می رسیم

پاشو دلگرمم کن پُرم از بودن کن

ماهِ من چو خوبِ من شبمو روشن کن

زندگی خوب و بدِ،مَردِ هر خوب و بدیم

بد و خوب قصه زندگی رو بلدیم

دست تو دست من بذار کوهُ از جا بکنیم

پا به پای من بیا به سیم آخر بزنیم

اگه جاده ها بگن ما به هم نمی رسیم

پا به پای من بیا ما به خونه می رسیم

♥♥♥

به خودم آمدم انگار تویی در من بود

این کمی بیشتر از دل به کسی بستن بود

آن به هر لحظه تب دار تو پیوند منم

آنقدر داغ به جانم که دماوند منم

با توام ای شعر ...

و زمینی که قسم خورد شکستم بدهد

و زمان چنبره زد کار به دستم بدهد

من تورا دیدم و آرام به خاک افتادم

و از آن روز که در بند توام آزادم

بی تو بی کار و کسم وسعت پشتم خالیست

گل تو باشی من مفلوک،دو مشتم خالیست

تو نباشی من از اعماق غرورم دورم

زیر بی رحم ترین زاویه ساطورم

با توام ای شعر ، به من گوش کن

نقشه نکش حرف نزن گوش کن

ریشه به خونابه و خون می رسد

میوه که شد بمبِ جنون می رسد

محضِ خودت بمب منم،دورتر

می ترکم چند قدم دورتر

حضرتِ تنهای به هم ریخته

خون و عطش را به هم آمیخته

دست خراب است،چرا سَر کنم

آس نشانم بده باور کنم

دست کسی نیست زمین گیری ام

عاشقِ این آدمِ زنجیری ام

شعله بکِش بر شبِ تکراری ام

مُرده این گونه خود آزاری ام

خانه خرابیِ من از دست توست

آخرِ هر راه به بن بستِ توست

از همه کودکیَم درد ماند

نیم وجب بچه ولگرد ماند

من که منم جای کسی نیستم

میوه طوبای کسی نیستم

گیجِ تماشای کسی نیستم

مزه لب های کسی نیستم

مثل خودت دردِ خیابانی ام

مثل خودت دردِ خیابانی ام

♥♥♥

بذار این قصه ها سر شن

بذار این خونه ویرون شه

بذار هر چی اَزم مونده

دوباره درب و داغون شه

یه کاری کن که بعد از تو

نتونم با کسی باشم

یه جوری گم بشم تو عشق

نتونم باز پیدا شم

دلم آروم نمی گیره

تو رو با اون که می بینم

تو ذهنم زیر و رو می شن

شبای تلخ و شیرینم

نگاهم کن دَمِ رفتن

چقدر افسرده تر می شم

تو با اون حیف و میل می شی

منم اینجا هدر می شم