چشمان ما پس از مرگ هنوز هم می بینند؟
به گزارش وبلاگ گیت، به منظور درک بهتر نحوه تسلیم سلول های عصبی در برابر کمبود اکسیژن، تیمی از محققان آمریکایی فعالیت سلول های شبکیه موش و انسان را بلافاصله پس از مرگ آن ها اندازه گیری کردند. به طرز شگفت انگیزی، با چند تغییر در محیط بافت، آن ها توانستند ساعت ها بعد توانایی ارتباط سلول ها در چشم را احیا کنند.
به گزارش وبلاگ گیت، پس از مرگ، هنگامی که شبکیه از طریق نور تحریک می شود، سیگنال های الکتریکی خاصی را منتشر می کنند که به عنوان امواج b شناخته می شوند. این امواج که در شبکیه های زنده نیز دیده می شوند، نشان دهنده ارتباط بین تمام لایه های سلول های ماکولا هستند که به ما امکان دیدن را می دهند. این اولین باری است که چشم های یک انسان متوفی به این طریق به نور پاسخ می دهند و برخی از کارشناسان ماهیت برگشت ناپذیر مرگ در سیستم عصبی مرکزی را زیر سوال می برند.
فاطمه عباس، دانشمند زیست پزشکی از دانشگاه یوتا، توضیح می دهد: ما توانستیم سلول های گیرنده نوری را در ماکولای انسان، که بخشی از شبکیه است و مسئول بینایی مرکزی و توانایی ما برای دیدن جزئیات و رنگ های ظریف است، بیدار کنیم. در چشم هایی که تا پنج ساعت پس از مرگ یک اهداکننده عضو به دست آمد، این سلول ها به نور روشن، نور های رنگی و حتی فلاش های بسیار کم نور پاسخ دادند. به زبان ساده تر شاید بتوان گفت که چشم ها حتی چند ساعت پس از مرگ هم قادر به انجام اعمال مربوط به دیدن هستند.
پس از مرگ، می توان برخی از اعضای بدن انسان را برای پیوند ذخیره کرد. اما پس از توقف گردش خون، سیستم عصبی مرکزی شرایط مشابهی را ارائه نمی دهد. با این حال همه انواع مختلف نورون، با سرعت یکسانی از کار نمی افتند. منطقه ها مختلف و انواع مختلف سلول، مکانیسم های بقای متفاوتی دارند که کل موضوع مرگ مغزی را بسیار پیچیده تر می کند. درک اینکه چگونه بافت های مختلف در سیستم عصبی ما، با از دست دادن اکسیژن کنار می آیند، می تواند داده های حیاتی در خصوص بازیابی عملکرد های از دست رفته مغز به ما بدهد.
در سال 2018، دانشمندان دانشگاه ییل توانستند مغز یک خوک را تا 36 ساعت پس از مرگ زنده نگه دارند. چهار ساعت پس از مرگ، آن ها حتی توانستند یک پاسخ کوچک را احیا کنند، هرچند هیچ چیز سازمان یافته یا کلی که بتوان با الکتروانسفالوگرام (EEG) مقدار گیری کرد، در کار نبود. این شاهکار ها با متوقف کردن تخریب سریع نورون های پستانداران، استفاده از خون مصنوعی، بخاری ها و پمپ ها برای بازگرداندن گردش خون، اکسیژن و مواد مغذی به دست آمد.
محققان دانشگاه یوتا و تحقیقات اسکریپس، در یک راهکار مشابه، با بازگرداندن اکسیژن و برخی مواد مغذی به چشم های یک اهداکننده عضو متوفی، توانستند پس از مرگ، فعالیت همزمان را در بین نورون ها ایجاد کنند. فرانس وینبرگ دانشمند بینایی از دانشگاه یوتا می گوید: ما توانستیم کاری کنیم که سلول های شبکیه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، همان کاری که در چشم زنده هنگام دیدن انجام می دهد. با این همه، احیای موقت سلول های شبکیه به این معنی نیست که کره چشم فرد متوفی توانایی دیدن دارد، زیرا برای احیای حس و ادراک کامل بینایی به مراکز بینایی در مغز نیاز است.
نویسندگان می نویسند: از آنجایی که شبکیه بخشی از CNS است، بازسازی موج b ما در این مطالعه این سوال را مطرح می کند که آیا مرگ مغزی، همانطور که در حال حاضر تعریف شده است، واقعا غیر قابل برگشت است. اگر نورون های تخصصی که به عنوان گیرنده های نوری شناخته می شوند را بتوان تا حدودی احیا کرد، امید برای بازیابی بینایی در مبتلایان به بیماری های مختلف چشم، افزایش می یابد. وینبرگ می گوید: جامعه علمی اکنون می تواند بینایی انسان را به روشی مطالعه کند که با حیوانات آزمایشگاهی امکان پذیر نیست. نتایج این مطالعه در نشریه معتبر Nature به چاپ رسیده است.
منبع: sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ گیت
منبع: فرارو