چگونه سرطان پوست، بدخیم می گردد؟ - وبلاگ گیت

به گزارش وبلاگ گیت، در مطالعه ای بر روی بافت موش ها و انسان ها، محققان نشان دادند که چگونه یک فرم تهاجمی یا بدخیم سرطان پوست می تواند با سیستم ایمنی بدن همکاری کند و ایمنی ما را گول بزند. دانستن این موضوع می تواند منجر به درمان های بهتر و موثرتر گردد.

تحقیقات تازه، که یافته های آن در حال حاضر در مجله سلول نشان داده شده است، مکانیسمی را یافته است که به فرم های بدخیم سرطان پوست اجازه می دهد تا تهاجمی شوند و به سرعت توسعه یابند.

آنها در آزمایش خود، آرایش سرطان پوست، یا سلول های ملانوم (تومور و لکه سیاه رنگ روی پوست) را مورد آنالیز قرار دادند.

آنها دریافتند که چنین سلول های سرطانی، مولکول های خاصی را که با سیستم ایمنی بدن ارتباط برقرار می نمایند، منتشر می نمایند و سیگنال هایی را برای رشد و توسعه تومورها می فرستند.

محققان امیدوارند که در آینده، کشف تازه آنها دانشمندان را قادر به ارائه راهکارهای بهتر برای هدف قرار دادن ملانوم تهاجمی و پیشگیری از عود کردن سرطان کند.

یک مکانیسم سیگنالینگ پیچیده

تیم تحقیقاتی هر دو نمونه های تومور ملانوم از بیماران انسان و نیز موش ها را در این نوع سرطان جمع آوری کردند.

تحقیقات نشان داد که سرطان پوست بدخیم عمدتا به دلیل وجود پروتئین میوزین 2 در مقادیر زیادی در سلول های سرطانی است.

میوزین 2، به تحرک سلولی یاری می نماید، به این معنی که به سلول ها یاری می نماید که به اطراف حرکت نمایند؛ بنابراین، سطح بالایی از این پروتئین، سلول های سرطانی را قادر می سازد که بیشتر در بدن حرکت نمایند و توسعه پیدا نمایند.

با این حال، محققان بعلاوه دریافتند که میوزین 2 باعث ترشح بیشتر موادی می گردد که به سیستم ایمنی سیگنال می فرستند و به آن می گویند تا از سلول های سرطانی دور بماند.

به طور خاص، این مواد با ماکروفاژ ها صحبت می نمایند. ماکروفاژها، سلول های ایمنی اختصاصی هستند که به طور معمول سلول های بد کارکرد و سلول های خراب را از بین می برند.

هنگامی که این ماکروفاژها سیگنال های سلول های ملانوم را دریافت می نمایند (به دلیل عمل میزون 2)، باعث می گردد تا ماکروفاژها از حمله به تومور های سرطانی خودداری نمایند و اجازه می دهد تا سلول های سرطانی آزادانه رشد و توسعه یابند.

شیمی درمانی

اثر دیگری از مواد ترشح شده به وسیله میوزین 2، سوراخ شدن رگ های خونی است تا سلول های سرطانی بتوانند به جریان خون منتقل شوند و به نقاط دور در داخل بدن حرکت نمایند.

این مطالعه نشان می دهد که چگونه سلول های سرطانی با یکدیگر ارتباط برقرار می نمایند و محیط اطراف خود را تحت تاثیر قرار می دهند تا بتوانند رشد و توسعه پیدا نمایند.

با توسعه برخی درمان ها به وسیله مواد شیمیایی که قادر به تغییر سیستم ایمنی هستند، می توان به جلوگیری از توسعه بیماری یاری کرد.

تجزیه و تحلیل های بیشتر به تیم محقق نشان داد که مهم ترین ماده شیمیایی آزاد شده به وسیله میوزین 2، اینترلوکین 1A است، یک پروتئین سیگنال دهنده که باعث افزایش تهاجم سلول های سرطانی می گردد.

هنگامی که محققان تصمیم به هدف قرار دادن میوزین 2 و توقف فعالیت آن گرفتند، سلول های سرطانی، اینترلوکینA1 کمتری، هم در موش ها و هم در نمونه های ملانوم انسان منتشر کردند.

سرپرست تحقیق حاضر اعلام کرد: با استفاده از داروهای درمانی که فعالیت میوزین 2 یا انتشار اینترلوکین A1 را متوقف می نمایند، ما می توانیم از بدخیم شدن تومور جلوگیری و رشد آن را کند نموده و درمان سرطان پوست را آسان تر کنیم.

در جستجوی ترکیبیات درمانی

محققان شرح می دهند که در حال حاضر داروهایی وجود دارد که می تواند فعالیت میوزین 2 را هدف قرار دهد، اما در حال حاضر مردم به طور عمده از این داروها برای مقاصد درمانی دیگری استفاده می نمایند، مانند گلوکوم (آب سیاه)، یک شرایط چشمی که معمولا در سنین بالا در زندگی افراد ظاهر می گردد و می تواند منجر به از دست دادن بینایی گردد.

تیم تحقیق در حال برنامه ریزی برای آزمایش مسدود نماینده های میوزین 2 در ارتباط با درمان های فعلی سرطان هستند تا ببینند که آیا این روش تاثیرگذار است یا خیر.

گزینه استفاده از مهار نماینده های اینترلوکین 1A برای کاهش تهاجم سلول های سرطانی نیز روی میز است؛ در حال حاضر، آزمایش های بالینی وجود دارد که چنین داروهایی را برای آزمایش سرطان کولون (روده بزرگ) در نظر می گیرند.

سرپرست تحقیق، پروفسور سانز مورنو می گوید: ما هیجان زده هستیم تا ببینیم آیا داروهای مهار نماینده می توانند در ترکیب با سایر درمان های هدفمند مورد استفاده قرار گیرد یا خیر.

وی اضافه کرد: با شناسایی ترکیبات درمانی موثر، ما امیدواریم که در آینده، بتوان از مهار نماینده های میوزین 2 و اینترلوکین 1A برای بهبود نتایج بیمار و کاهش خطر ابتلا به ملانوم استفاده کرد.

پروفسور ریچارد ماریس، مدیر تحقیقات سرطان در منچستر انگلستان، یادآور شد که یافته های تازه می تواند منجر به روش های بهتری برای متوقف کردن ملانوم گردد.

پروفسور ماریس می افزاید: هنگامی که ملانوم برداشته گردد، محتمل است که برخی از سلول ها باقی بمانند. تحقیق حاضر می تواند درمان هایی را توسعه دهد که باعث جلوگیری از توسعه سلول های به جای مانده بعد از جراحی، و یاری به بیماران برای داشتن عمری طولانی تر گردد.